Στους
Αρκιούς, ένα
νησάκι μόλις 6,7 τετραγωνικών χιλιομέτρων ανατολικά της Πάτμου, λειτουργεί το μικρότερο σχολείο στην
Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνον ένας μαθητής, ο 8χρονος Χρήστος, αποφοίτησε προ ημερών
με το τέλος της σχολικής χρονιάς.
«Είναι ο όγδοος χρόνος που ασκώ το λειτούργημα
και φέτος ήταν ο πρώτος χρόνος μου εδώ σε αυτό το νησί. Δεν έχω ξαναδουλέψει σε
τόσο μικρό σχολείο. Αυτή τη χρονιά είχα ένα μόλις μαθητή, τον μικρό Χρήστο, που
θα πάει τώρα τρίτη δημοτικού και είναι οκτώ ετών», λέει η δασκάλα, Σίλια
Δημητρακοπούλου.
Η νεαρή
δασκάλα ετοιμάζει τα πράγματά της για να επιστρέψει στη «βάση της» μετά το
κλείσιμο της σχολικής χρονιάς στους Αρκιούς, που, όπως λέει, χρειάστηκε να
ψάξει στον χάρτη για να δει πού βρίσκονται. «Ομολογώ πως κι εγώ πριν
έρθω εδώ δεν ήξερα καν για την ύπαρξη του νησιού, το έψαχνα στον χάρτη.
Οι Αρκιοί
υπάγονται στον δήμο Πάτμου, είναι ένα μικρό νησάκι μόλις 40 κατοίκων. Οι
θαλάσσιες συγκοινωνίες λειτουργούν απαγορευτικά, είναι πολλές οι δυσκολίες που
πρέπει να αντιμετωπίσουν οι κάτοικοι, δεν υπάρχουν καταστήματα, εδώ δεν υπάρχει
φούρνος, δεν υπάρχει γιατρός» λέει, στον ραδιοφωνικό σταθμό του
Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων.
«Ο
διευθυντής της αρμόδιας Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης έδειξε από την
πρώτη στιγμή το ενδιαφέρον του να στελεχωθεί το σχολείο με δάσκαλο, ώστε το ένα
και μόνο παιδάκι που είναι εδώ να μη χάσει καθόλου χρόνο.
Το σχολείο
αυτό, παρότι βρίσκεται σε μια κουκίδα του χάρτη, παρότι έχει
έναν μόλις μαθητή, παρόλο που φαίνεται ξεχασμένο [...] αυτό που διαπίστωσα
φέτος, πρώτη μου χρονιά εδώ, είναι ότι δεν έχει αποκλειστεί από το ενδιαφέρον
των ανθρώπων.
Μιλάμε για
ιδιώτες, τηλεφωνήματα, επικοινωνία, ενώ και η προσφορά είναι πάρα πολύ μεγάλη,
ακόμη και σε υλικοτεχνική υποδομή που δεν τα έχω βρει σε άλλα σχολεία, θα ήθελα
να ευχαριστώ όλους αυτούς τους ανθρώπους» ανέφερε η κ. Δημητρακοπούλου.
Η
εκπαιδευτικός, στο φινάλε μιας ιδιαίτερης σχολικής χρονιάς, περιγράφει
και το μεγάλο κέρδος της απαιτητικών συνθηκών διδασκαλίας που δεν ήταν
άλλο από την ξεχωριστή σχέση με τον νεαρό Χρήστο, το μικρότερο παιδί μιας
πολύτεκνης επταμελούς οικογένειας κτηνοτρόφων που παρότι «είχε ελάχιστες
προσλαβάνουσες σε σχέση με άλλα παιδιά», ανταποκρίθηκε επαρκέστατα στις
αντιξοότητες, εντυπωσιάζοντας τη δασκάλα του.
