Ο 9ος ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Το 1930, ένας Aμερικανός αστρονόμος ανακαλύπτει τον πλανήτη Πλούτωνα.
Η ύπαρξη ενός άγνωστου ένατου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος είχε διατυπωθεί ως θεωρία από τον αστρονόμο Percival Lowell που επέμενε πως η παράξενη τροχιά του Ουρανού και του Ποσειδώνα οφειλόταν στην βαρύτητα ενός άγνωστου αστρικού σώματος. Ο Aμερικανός αστρονόμος υπολόγισε τις συντεταγμένες του υποθετικού 9ου πλανήτη και ξεκίνησε τις έρευνές του, που για μια ολόκληρη δεκαετία δεν απέδωσαν καρπούς. Το 1929 όμως, χρησιμοποιώντας τις υπολογιστικές μεθόδους δυο άλλων επιστημόνων ξεκίνησε και πάλι το κυνήγι ενός άγνωστου πλανήτη.
Η ύπαρξη ενός άγνωστου ένατου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος είχε διατυπωθεί ως θεωρία από τον αστρονόμο Percival Lowell που επέμενε πως η παράξενη τροχιά του Ουρανού και του Ποσειδώνα οφειλόταν στην βαρύτητα ενός άγνωστου αστρικού σώματος. Ο Aμερικανός αστρονόμος υπολόγισε τις συντεταγμένες του υποθετικού 9ου πλανήτη και ξεκίνησε τις έρευνές του, που για μια ολόκληρη δεκαετία δεν απέδωσαν καρπούς. Το 1929 όμως, χρησιμοποιώντας τις υπολογιστικές μεθόδους δυο άλλων επιστημόνων ξεκίνησε και πάλι το κυνήγι ενός άγνωστου πλανήτη.
Το Φεβρουάριο του 1930, ο αστρονόμος Clyde W. Tombaugh θα είναι ο πρώτος μέσα από τους φακούς του τηλεσκοπίου της Αριζόνα, που θα αντικρύσει για πρώτη φορά τον μικροσκοπικό μακρινό πλανήτη. Η ανακάλυψη του θα επιβεβαιωθεί και από άλλους επιστήμονες.Το όνομα που του δόθηκε, Πλούτωνας, από τον θεό του Κάτω Κόσμου σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία. Η μέση απόσταση του από τον ήλιο είναι σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια μίλια και χρειάζεται 268 χρόνια για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιστροφή. Χαρακτηριστικά του η πιο μεγάλη ελλειπτική τροχιά σε σχέση με οποιαδήποτε άλλο γνωστό αστρικό σώμα.
Μετά την ανακάλυψή του, πολλοί αστρονόμοι εξέφρασαν την αντίθεση τους στο αν ο Πλούτωνας διαθέτει την κατάλληλη μάζα για να μπορεί να επηρεάσει τις τροχιές του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Το 1978, ανακαλύφθηκε και το πρώτο του φεγγάρι, ο Χάροντας με διάμετρο μόλις 737 μιλίων. Το 2006, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση αποφάσισε να μη θεωρείται πλανήτης ο Πλούτωνας, αλλά μάλλον πλανήτης νάνος. Τον Ιούνιο του 2008 η ίδια Ένωση εισήγαγε τον όρο πλουτωνίδες για να περιγράψει τον Πλούτωνα και όλα τα υπόλοιπα σφαιρικά ουράνια σώματα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα (μεταποσειδώνια αντικείμενα) και είναι πολύ μικρά για να χαρακτηριστούν πλανήτες, αλλά αρκετά μεγάλα ώστε η βαρύτητα να τους έχει δώσει σφαιρικό σχήμα.
Ο Πλούτωνας είναι το τελευταίο από τα βασικά σώματα του ηλιακού συστήματος που δεν έχει εξερευνηθεί. Το Βόγιατζερ 1 θα μπορούσε θεωρητικά να τον εξερευνήσει, όμως μετά την προσπέλαση του δορυφόρου Τρίτωνα του πλανήτη Ποσειδώνα μπήκε σε τροχιά που το οδήγησε πάνω από την εκλειπτική.Ο Πλούτωνας, ο Χάροντας, η Νιξ και η Ύδρα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Κατά τη δεκαετία του 1990, προτάθηκε η αποστολή της διαστημοσυσκευής Pluto-Kuiper Express, που τελικά δεν χρηματοδοτήθηκε. Μετά από πιέσεις πολιτικών και επιστημόνων, καθώς σε μερικές δεκαετίες ο Πλούτωνας δεν θα είναι εύκολα προσπελάσιμος, διότι λόγω διαρκώς αυξάνουσας απόστασης η ατμόσφαιρά του θα έχει παγώσει και πέσει στην επιφάνειά του σαν χιόνι (οπότε για 200 χρόνια δεν θα μπορεί να μελετηθεί), εγκρίθηκε η αποστολή της διαστημοσυσκευής New Horizons, (Νέοι Ορίζοντες), που εκτοξεύτηκε στις αρχές του 2006 και θα φτάσει στο σύστημα του Πλούτωνα το 2015.
